Dahil sa teknolohiya ngayon, ang mga writer ay hindi na sanay gumamit ng papel at bolpen sa pagsulat ng kanilang mga saloobin o kaya naman ay mga balita na nais nila iparating sa masa.
Ito ay aking napagtanto, nang minsan kami pasulatin ng balita sa klase. Dahil walang computers, o laptops o internet ang karamihan, gamit ang tradisyunal na bolpen at papel, isinulat namin ang balita. sa aking paligid, andami ko naririnig. Mga kaklase ko na panay sabi ng "Hindi ak sanay ng hindi tinatype!"
Napaisip ako nun, unti unti na natin nakakalimutan ang mga gawi na tradisyunal. Baka dumating tayo sa panahon na Hindi na ito ituro ng mga guro, sa halip ay diretso na sa kompyuter. Wag naman sana.
Mga bata ngayon? Ganon pa din. Hindi man natin aminin, pero sadyang malandi na sila noon pa man. mas lumandi nga lang ngayon...
pero pagdating sa laro, mas pinipili na ngayon ng mga bata ang video games kesa maki halubilo sa iba. Sa opinyon ng manunulat na ito, hindi dapat. matatwag niyo kong ipokrito, pero hayaan niyo ako mag explain.
Sa kasalukuyan, ako ay isang tao na mas pinipili magkulong sa loob ng kanyang silid at maghapon mag internet. Pero may panahon na mas ginusto ko maglaro sa labas ng bahay kasama ang mga madudungis kong kalaro.
Sa palagay ko, importante na makihalubilo ang mga bata sa kapwa nila bata para sila ay matuto ng mga life skills tulad ng pagkakaibigan at pakikisama.Pag lumaki kasi sila na lagi asa bahay at walang ibang nakikitang muka maliban sa kanilang pamilya, ay lalaki silang mahiyain at mahihirapan sila makisama sa lipunan. Nanaisin niyo ba makita ang anak niyo na nahihirapan sa pakikipagkaibigan? Hindi. Kaya pilitin niyo sila lumabas at bawasan ang video games.
Enganyuhin siya magbasa ng libro at sumulat sa papel. Ituro mo sakanila ang mga maliliit na bagay na nagbibigay liwanag sa kanilang buhay. Liwanag na magtatagal, hindi tulad ng sa cellphone na pagkatapos ng ilang sandali ay mawawala.
Ipakita mo sakanya ang mundo. Patingalain mo siya mula sa kanyang kinakalikot na gadyet. Wag mo siyang pabayaan makonsumo ng teknolohiya. Maganda ang mundo. kailangan mo lang tignan.
Ako? Naranasan ko na makihalubilo sa mga tao. Naranasan ko na madapa sa kalsada at umiyak pauwi. At sa pakikipagsapalaran ko sa mundo ng mga tao, napagtanto ko na Ayoko sakanila at mas nais kong mapagisa.
Hayaan mo madiskubre yan ng anak mo. Hayaan mo siya mabuhay. Wag mo siya ikulong sa teknolohiya
Martes, Abril 9, 2013
Martes, Abril 2, 2013
Kwento ng Isang Nilalang
May mga tao na swerte sa buhay... swerte sa career, swerte sa pamilya, at swerte sa buhay pag ibig.
Kadalasan na makikita mo, ay isang tao na swerte sa career, pero buhay pamilya niya ay isang napakalungkot na kwento.
Meron din naman, mga swerte sa pag ibig, ngunit hindi naman makapag trabaho ng ayos.. at syempre, meron din tao na swerte sa pamilya, pero pagdating sa pag ibig, ay olats.
May kwento ako tungkol sa isang nilalang...
Isang nilalang na minsa'y nangarap. Nangarap lang na minsan, sa buhay niya, may magmahal naman sakanya. Yung matatakot mawala siya, yung yayakapin siya kapag handa na siyang sumuko at puntahan ang punong may kapal. Yung magmamakaawang wag siyang lumisan... gusto niya ng tao na magmamahal sakanya na parang kung paano siya mag mahal...
Ngunit tila ito ay isang panaginip na kailan ma'y hindi masasagot. ni hindi mabibigyan katuparan. Hindi niya ito pinansin. Sumulat na lang siya. dinaan sa trabaho ang kalungkutan na kanyang tinatamasa.
"Hindi yun importante." paulit ulit niyang sinasabi sa sarili. Tuloy sa pagsulat, tuloy sa pagbuhay....
Minsan, siya ay umibig. minsa'y sumaya sa piling ng isa... Ngunit tila parang bula, ang pag ibig nito'y biglang naglaho...
Ang kawawang nilalang ay naglugmok... Naglaslas... ginusto magpakamatay... Hindi niya kinaya ang sakit sa kanyang puso. Masyadong mabigat... masyadong masakit...
Ngunit sa tulong ng pamilya, ay bumalik ang dating sigla...
Ngayo'y siya ay nakahanap ng bago. "ito na kaya?" tanong sa sarili. Dala ng trauma mula sa nakaraang relasyon, dinahan dahan niya ang pag tapak dito.
ngunit bago pa man umusbong ang pag ibig, ito'y inapakan, sinunog at pinatay. Ang pag ibig na inaasahan, ay pawang kasinungalingan.
Nagpapasalamat siya at hindi naulit ang nakaraan... ngunit sa kabila ng lahat ng magandang nangyari, Hindi niya mapigilan ang sarili sa pag isip.... "Hindi na ba ako nakatakdang lumigaya?" "habang buhay ba ganito ako? habang buhay na mag isa...."
"Siguro nga.." napagtanto nito. May mga tao siguro na nakatakdang mabuhay mag isa. walang masama dito, ngunit masaya sana isipin na sa pag dating ng araw ng iyong pagtanda, ay may aakay sa iyong paglakad kapag ang tuhod mo'y nilamon na ng rayuma. Na may magsasabi sayo na mahal ka niya kahit na ano ang mangyari...
Ngunit sa kasamaang palad, ang buhay na ninanais ng nilalang na ito, ay hindi para sakanya... Tuloy ang buhay. nagsusulat pa din siya... Hinayaan ang nararamdaman at nilunod muli sa trabaho ang lahat....
Kadalasan na makikita mo, ay isang tao na swerte sa career, pero buhay pamilya niya ay isang napakalungkot na kwento.
Meron din naman, mga swerte sa pag ibig, ngunit hindi naman makapag trabaho ng ayos.. at syempre, meron din tao na swerte sa pamilya, pero pagdating sa pag ibig, ay olats.
May kwento ako tungkol sa isang nilalang...
Isang nilalang na minsa'y nangarap. Nangarap lang na minsan, sa buhay niya, may magmahal naman sakanya. Yung matatakot mawala siya, yung yayakapin siya kapag handa na siyang sumuko at puntahan ang punong may kapal. Yung magmamakaawang wag siyang lumisan... gusto niya ng tao na magmamahal sakanya na parang kung paano siya mag mahal...
Ngunit tila ito ay isang panaginip na kailan ma'y hindi masasagot. ni hindi mabibigyan katuparan. Hindi niya ito pinansin. Sumulat na lang siya. dinaan sa trabaho ang kalungkutan na kanyang tinatamasa.
"Hindi yun importante." paulit ulit niyang sinasabi sa sarili. Tuloy sa pagsulat, tuloy sa pagbuhay....
Minsan, siya ay umibig. minsa'y sumaya sa piling ng isa... Ngunit tila parang bula, ang pag ibig nito'y biglang naglaho...
Ang kawawang nilalang ay naglugmok... Naglaslas... ginusto magpakamatay... Hindi niya kinaya ang sakit sa kanyang puso. Masyadong mabigat... masyadong masakit...
Ngunit sa tulong ng pamilya, ay bumalik ang dating sigla...
Ngayo'y siya ay nakahanap ng bago. "ito na kaya?" tanong sa sarili. Dala ng trauma mula sa nakaraang relasyon, dinahan dahan niya ang pag tapak dito.
ngunit bago pa man umusbong ang pag ibig, ito'y inapakan, sinunog at pinatay. Ang pag ibig na inaasahan, ay pawang kasinungalingan.
Nagpapasalamat siya at hindi naulit ang nakaraan... ngunit sa kabila ng lahat ng magandang nangyari, Hindi niya mapigilan ang sarili sa pag isip.... "Hindi na ba ako nakatakdang lumigaya?" "habang buhay ba ganito ako? habang buhay na mag isa...."
"Siguro nga.." napagtanto nito. May mga tao siguro na nakatakdang mabuhay mag isa. walang masama dito, ngunit masaya sana isipin na sa pag dating ng araw ng iyong pagtanda, ay may aakay sa iyong paglakad kapag ang tuhod mo'y nilamon na ng rayuma. Na may magsasabi sayo na mahal ka niya kahit na ano ang mangyari...
Ngunit sa kasamaang palad, ang buhay na ninanais ng nilalang na ito, ay hindi para sakanya... Tuloy ang buhay. nagsusulat pa din siya... Hinayaan ang nararamdaman at nilunod muli sa trabaho ang lahat....
Lunes, Abril 1, 2013
Hey Mister! Give me a job!
"hey Mister! Give me a job!"
This was yelled out by a young man on the fence of a NASCAR race way back in the 60's. A famous race car driver, whose name escapes me, hears the young man and decided to give him a job. That young man, again, whose name escapes me, is now famous in NASCAR.
I saw this on an episode of "The Pickers" on the history channel. It might have been pure luck that got him to where he is, but still, how he got started in NASCAR is pretty cool.
I wish it were this easy to get a job in writing. But no. if you do manage to hook a writing job, here are some things I learned while working as a freelance writer:
Write intelligently. you were hired to write? Show them what they are paying for. When writing the article, show the buyer how smart you are and that their decision to buy your services was a good one.
Edit your work. you can write fast, but is it any good? remember, re-checking your work isn't bad. in fact, it will help you find typos and other things that need to be omitted or improved. Your buyer will certainly approve of this.
Be Professional. The buyer will typically give you instructions. When something is unclear to you, don't hesitate to ask. It will save you time in case you mess up. and if they decide to get another writer, show that it's their lost, not yours.
Be Reasonable. Site owners typically get freelance writers because they charge less than professionals. Be reasonable with your prices. I charge 200 per article. But this is because I'm only starting out. Some charge up to 300. But they are really efficient. and finally;
Finish on Time. Buyers love it when you finish the work on or before the deadline.
If you decide to venture into the world of Freelance writing, heed my words. They can help you.
And while I'm waiting for a new writing job, I think I'll go hang out by a fence. maybe someone will respond to my yells of "Mister! give me a job!"
(image from Google)
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)